کودک درون

 

کودک همیشه شاد است. کودک همیشه صادق است.کودک هرگز نگران گذشته و آینده نیست. کودک روراست است. کودک بخشنده است. کودک با خود شفا و آرامش به همراه دارد. کودک قادر به تحولات بی شماری است.
  

کودک درون چیست؟ 

 کودک درون اصطلاحی است که از دهه 1960تاکنون موضوع داغ روانشناسی است. کودک درون بخشی از قلمرو وسیع ناخودآگاه ماست و چون دراساطیر گذشته و ادیان مختلف، کودکان نماد پاکی وشادابی و منجی گری هستند، این اصطلاح به کار برده می شود. 

«کارل گوستاو یونگ » چنین می گوید: « چه جای شگفت که بسیاری از منجیان اساطیری، کودکانی خداگونه اند. » این امر با تجربه روانشناسی فردی مطابقت دارد که کودک راه دگرگونی آتی شخصیت را هموار می سازد. گرچه کودک درون و این اصطلاح، بحث داغ روانشناسی نوین است اما معنی واقعی آن روح آزاد ماست که آن را کنترل می کنیم. عواطفی است که آنها را زیر پا می گذاریم.
 

چه زمانی کودک درون را نادیده می گیریم؟ 

وقتی خودمان را نادیده می گیریم. وقتی خودمان را انکار می کنیم.وقتی فکر می کنیم که دیگران از ما سوء استفاده می کنند.وقتی اعتمادمان از خود و دیگران سلب می شود. وقتی که شادیمان را کنترل می کنیم.وقتی زندگی را سخت می گیریم. وقتی بیش از حد منطقی و دو دو تا چهارتا می شویم.
وقتی از نظر روحی خسته ایم. وقتی احساس ناتوانی می کنیم.وقتی ندای درون را نادیده می گیریم. 

پس کودک درون چه خصوصیاتی دارد؟ 

شاداب و گشاده روست. احساسات خود را به وضوح بیان می کند. اعتماد به نفس بالا دارد. خود را باور دارد.
 

چه کارهایی کودک درون را فعال می کند؟ 

 هنر، ورزش، شعر، دوچرخه سواری، پیاده روی در ساحل شنی.پس، از همین لحظه با کودک درون ارتباط برقرارکنیم. به احساسات و افکار درستمان پاسخ دهیم. به روحمان اهمیت دهیم. خلاقیت و شهودمان را بیشترکنیم. به ندای درون و الهامات قلبی خود گوش کنیم. 

چه زمان هایی به طور ناخودآگاه در حال ارتباط با کودک درونیم؟ 

 وقتی به کودکان توجه می کنیم. وقتی بازیگوش می شویم.وقتی از بازی با بچه ها لذت می بریم.
وقتی کودکانه حرف می زنیم. وقتی کارتون تماشا می کنیم. وقتی آلبوم های کودکی را ورق می زنیم.
وقتی غرق بازی می شویم. وقتی از تماشای یک فیلم کمدی غرق خنده و از تماشای فیلم اندوهبار، می گرییم.و…وقتی واقعاً زلال و پاک و شفافیم. مثل دریا.