Post partum depresion
افسردگی پس از زایمان افسردگی است که در طی 6 هفته پس از زایمان آغاز می گردد.
علائم افسردگی پس از زایمان :
درجاتی از افسردگی در طی هفتههای اول پس از زایمان در مادران شایع است.
بارداری و زایمان با تغییرات هورمونی ناگهانی همراهند که بر حالات روحی روانی فرد تأثیر گذارند.
پذیرفتن مسؤولیت 24 ساعته مراقبت از یک نوزاد شیرخوار تطابق عمدهای را از نظر روانی و شیوه زندگی در اکثر مادران میطلبد، حتی اگر نوزاد فرزند اول نباشد. این استرسهای فیزیکی و روانی معمولاً با استراحت ناکافی تا هنگام ثبات یافتن نیازهای معمول کودک همراه است، بنابراین خستگی و افسردگی در مادران غیرمعمول نیست.
عوامل تشدید کننده افسردگی پس از زایمان :
استرس
کمبود خواب
تغذیه نامطلوب
فقدان حمایت همسر از سوی شوهر ، خانواده یا دوستان
سابقه اختلالات روانی قبلی در مادر
این عارضه قابل پیشگیری نیست ولی میتوان آن را با استراحت کافی، رژیم غذایی مطلوب و حمایتهای روحی کافی به حداقل رساند.
افسردگی خفیف پس از زایمان با حمایت خانواده و دوستان معمولاً به سرعت برطرف میشود. اگر افسردگی شدید شود ممکن است مادر دیگر قادر به مراقبت از خود و کودک نباشد و بندرتبستری در بیمارستان ممکن است ضرورت یابد .
حتی موارد شدید افسردگی با داروها، مشاوره با متخصص مربوطه و حمایت اطرافیان معمولاً قابل علاج است.
فقدان پیوند عاطفی بین مادر و کودک، که برای هر دو زیانآور است.
افسردگی شدید که ممکن است با احساسات تهاجمی نسبت به کودک، از دست دادن احساس عزت در ظاهر و منزل، بی اشتهایی یا غذا خوردن اجباری، دوری کردن از دیگران یا تمایلات خودکشی همراه باشد.
مادران نباید از این که احساسات پیچیدهای در مورد مادر بودن خود دارند احساس گناه کنند. ایجاد تطابق و ایجاد پیوندی عاطفی طبیعی نیاز به درمان دارد.
- در نظر گرفتن برنامههای مکرر خارج از منزل نظیر قدم زدن و دیدارهای کوتاه با دوستان و اقوام برای مادران مفید است. این برنامهها به مادران کمک میکند تا دچار احساس انزوا از دیگران نشوند.
- مادران باید کودک خود را در اتاق جداگانهای بخوابانند. در این صورت مادران راحتتر استراحت خواهند کرد.
- مادران میتوانند برای کارهای روزانه نظیر خرید کردن و مراقبت از کودک در هنگام استراحت خود از خانواده یا دوستان کمک بگیرند.
- مادر در صورت احساس افسردگی بهتر است احساسات خود را با همسر یا یک دوست که شنونده خوبی برای حرفهای اوست در میان بگذارد. صحبت کردن با سایر مادران امکان استفاده از همفکری و تجربه آنان را فراهم میکند.
- اگر افسردگی شدید شده و بستری در بیمارستان را ایجاد نماید، توصیه میشود که مادر در یک مرکز نزدیک منزل بستری شود تا رابطه نزدیک وی با کودک حفظ شود.
- روان درمانی یا مشاوره با متخصص مربوطه در صورت تداوم افسردگی توصیه میشود.
* داروهای ضدافسردگی.
این داروها اغلب هنگامی مؤثرند که 4-3 هفته مصرف شوند. اگر مادر به کودک خود شیر میدهد هرگونه داروی تجویزی از این بابت باید به دقت در نظر گرفته شود.
کودکی که مشکل رفتاری دارد، مضطرب وترسوست، ممکن است در دوران جنینی در معرض استرس مادر قرار گرفتهباشد.
محققان دانشگاه بریستول انگلیس در یافتهاند اضطراب در اواخر حاملگی با افزایش مقدار کورتیزول (یا همان هورمون استرس) در 10 سالگی کودکی که قرار است به دنیا بیاید، ارتباط دارد.
جالب است بدانید کورتیزول خون جنین را میتوان از هفته 17 جنینی اندازه گرفت.
متخصصان معتقدند مقادیر بالای کورتیزول از جفت رد میشود.
این هورمون در حالت طبیعی به بدن کمک میکند که با شرایط پر استرس به خوبی کنار بیاید. اما مواجهه طولانی مدت با آن میتواند افراد را دچار افسردگی، اضطراب و خستگی شدید کند. مطالعات قبلی در حیوانات هم نشان داده بود که استرس حیوانات باردار بر سیستم پاسخ به استرس در بدن یعنی محور هیپوتالاموس- هیپوفیز- آدرنال که استرس را کنترل میکند، تاثیر دارد.
آخرین تحقیقات پروفسور ویوت گلوور از کالج سلطنتی لندن نیز نشان میدهد فرزندان زنانی که در دوران بارداری استرس داشتهاند، مستعد مشکلات رفتاری و روانی مانند بیشفعالی و کم توجهی (ADHD) هستند.
علاوه بر این کودکانی که دردوران تکامل در معرض کورتیزول فراوان قرار بگیرند، در 18ماهگی IQ وهوش کمتری خواهند داشت.
این کودکان بچههایی بسیار ترسو و مضطرب هستند.
بد نیست بدانید حدود یک میلیون کودک در انگلیس از مشکلات ناشی از عدم تکامل عصبی مانند تاخیر شناختی، ADHD و اضطراب رنج میبرند که محققان معتقدند 15 درصدشان ممکن است در اثر استرس قبل از تولد باشد.
در این بررسی محققان عوامل استرس مادر در بارداری را بررسی کرده و متوجه شدند اثر این استرس در تکامل آینده کودک در زنانی که همسرشان در بارداری نسبت به آنها بیرحم بوده و خشونت کردهاند، بسیار واضح است.
بنابر این شوهران نقش مهمی در کاهش استرس زن باردار دارند.
پسرها کم طاقت ترند!
بعضی تحقیقات نشان داده که استرس بارداری باعث دختر شدن کودک خواهد شد.
این اولین بررسی است که ارتباط استرس با جنس جنین را نشان دادهاست.
آنچه محققان دانمارکی در مجله پزشکی تولید مثل انسان چاپ کردهاند حاکی از این است که احتمال دختر شدن نوزاد درمادران باردار پر استرس تا 5 درصد بیشتر از مادرانی است که آرامش خیال دارند.
از آنجا که کروموزوم پدری تعیینکننده جنسیت جنین است، امکان دارد سطوح بالای هورمون استرس لانهگزینی جنین پسر را در رحم سخت کرده و باعث سقط جنینهای پسر شود.
برای تولدش هزار جور تهیه و تدارک دیده بود.
لباسهای رنگ و وارنگ نوزادی، انواع و اقسام پتو و رختخواب که آنها را توی تخت وگهواره پهن کرده بود.
شیشه شیر، ناخن گیر نوزاد، شامپو و صابون و روغن حمام، کالسکه، روروک، صندلی مخصوص غذاخوردن، انواع اسباب بازی، حتی فکرش را کرده بود که وقتی کودکش به کلاس اول برود چه کیفی برایش بخرد!
اما همه اینها با کلی استرس و فشار تهیه شده بود. چقدر سر اینکه به جز گهواره حتما تخت چوبی رنگی هم بخرند، با شوهرش جر و بحث کرده و حرص خورده بود.
آخرش هم همسر بیچاره برای اینکه به خانم حاملهاش فشار عصبی وارد نیاید، حاضر شده بود زیر بار قرض برود!
حتما با خود میگویید خوب اشکالی ندارد، این چیزها عادی است و با به دنیا آمدن نوزاد همه چیز فراموش میشود! اشتباه نکنید.
ممکن است بدهیها پرداخت شده و لباس و تخت برای کودک کوچک شود، اما استرس مادر در دوران بارداری، اثری بر کودک گذاشته که فراموش نخواهد شد.
حداقلش این است که محققان به تازگی گفتهاند: نوزاد مادری که در بارداری استرس داشته باشد، در آینده دچار اضطراب و مشکلات روانی میشود. فکر میکنید داشتن یک اتاق زیبای کودک ارزشش را دارد ؟!
محققان به تازگی دریافتهاند استرس شدید مادر در دوران بارداری، ممکن است موجب ابتلای کودک او به شیزوفرنی در آینده شود. تیم محققان دانشگاه منچستر با بررسی 83/1 میلیون دانمارکی بین سالهای 3791 تا 1995 به این نتیجه رسیده و آن را در مجله روانشناسی عمومی به چاپ رساندهاند.
در این مطالعه مشخص شد احتمال ابتلا به شیزوفرنی و اختلالات مشابه درفرزند زنانی که یکی از عزیزان خود را در 3ماهه اول بارداری از دست دادهاند؛ حدود 67 درصد بیشتر است. لازم است بدانید این ارتباط ( یعنی ارتباط بین داغداری و احتمال شیزوفرنی ) در کسانی که سابقه بیماری روانی نداشتند، مشاهده شد.
ادامه دارد...