بهار

سال نو مبارک 

... و بانوی بهار نرم نرمک سرک می کشد به باغچه ها...

سرانگشتانش را می کشد بر درخت آلبالوی توی باغچه ...

و من معجزه ی جوانه ها را هر روز به تماشا می نشینم .

بانوی بهار جوانه ها را سبز می کند توی بشقاب زمین...

جاروی دسته بلندش را بر می دارد و سال کهنه را از خانه ی تقویم ها جارو می کند .

کهنه فروش توی کوچه را ندا می دهد تا شاخه های خشکیده ی درختان را ببرد.

و سبدی ازشکوفه های صورتی می خرد و می چسباند به درختان .

دستمال نمدارش را بر پنجره ی غبارگرفته می کشد.

پولک های ستاره را می چسباند به سقف آسمان شب و

روی صفحه ی نقاشی روز ، خورشید را طلایی تر و گرم تر رنگ می کند.   

 

   

بدون شرح

 

           

 

بدون شرح!

 

       

احساس های والا

 
آنچه آدمی را والا می کند مدت احساس های والا در اوست ، نه شدت آن احساس ها.  
       
                                                                                                            نیچه