:: تجربه های من::

میدونستم بین چهار تا شش ماهگی باید غذای تکمیلی را برای پسرم آغاز کنم.

روزها قبل علائم آمادگی برای خوردن غذای جامد را در او می دیدم. حرکات جویدن را انجام می داد و هنگامی که قاشق را به دهانش می گذاشتم می توانست دهانش را ببندد. حس می کردم قادر است غذا را از جلو به عقب دهانش جا به جا کند حتی زبانش رابه عقب و جلو تکان می داد. و از همه بارزتر احساس می کردم پسرم سیر نمی شود.

اولین غذای جامد لعاب برنج بود. برای او که تا آن زمان چیزی غیر از شیر مادر و روزانه چند قطره مولتی ویتامین را تجربه نکرده بود تجربه ی جدید و جالبی بود ولی احتیاج به آموزش داشت.

سه چهار روزی به او لعاب برنج دادم. سپس حریره بادام بدون شیر به جیره ی غذاییش افزوده شد.

                                                                                                                                                                                             

در کنارش بلدین برنج و هویج.                                                           

                                                                                                                         سرلاک برنج و شیر را هم امتحان کردم.

از همان ابتدا حس کردم زیاد مایل به خوردن موادغذایی شیرین نیست.

 بلدین برنج و هویج را بیشتر پسندید چون طعم و مزه ی غالبی نداشت و چون هدف من آشنا کردن او با تمام مزه ها بود دوست نداشتم پسرم را ناخواسته به طعم های شیرین عادت دهم.

چند هفته گذشت . سعی می کردم صبح ها از حریره بادام یا سرلاک برنج و شیر که کمی شیرین بودند وعصرها از بلدین برنج و هویج برای تغذیه اش اسنفاده کنم.

مصرف یکماهه غذاهای فوق باعث یبوست پسرم شد.

فریبای عزیز آب انجیر را توصیه کرد. ولی چون خودم به انجیر کمی حساسیت دارم امتحان نکردم.

آب سیب را تجربه کردم و چه قدر خوب جواب داد.                                           

                               

یک عدد سیب سرخ متوسط را بعد از پوست کندن و رنده کردن  آب آن را با صافی گرفته داخل شیشه می ریزم.

 این آب سیب خوشمزه مشکل پسرم را به خوبی حل کرد که تقریباً هر روز غروب نوش جان می کند.

هلو – گلابی و زردآلو (البته از نوع کمپوتش) را امتحان کردم. هیچ کدام مثل آب سیب جواب نداد.

با تمام شدن ماه پنجم برنامه ی غذایی پسرم تغییر کرد.

گندم هم وارد جیره ی غذاییش شد.

صبح ها پوره ی گندم و عسل یا پوره ی مخلوط میوه جات.

ظهرها از سوپ های آماده استفاده می کردم که خیلی هم دوست داشت.

عصر پوره ی میوه ی تازه . شب هم پوره ی سبزیجات که به این هم خیلی علاقه نشان می داد و به علت داشتن سبزیجات متنوع در کارکرد گوارشش خیلی موثر بود.            

                                                                                                   

استفاده از این تنوع غذایی روش جالبی برای نشان دادن مزه های مختلف به فرزندم بود که باعث شد من هم با ذائقه پسرم نسبتا آشنا شوم و با دست بازتر به قول معروف:"او را پای سفره خانواده بنشانم"

با آغاز ۷ ماهگی پسرم ، رسما افزودن مواد جامد به معنای لغوی به رژیم غذاییش شروع شده است.

اولین سوپ را برایش آماده کردم.

در آن از تکه ی کوچکی مرغ – هویج و سیب زمینی و یک قاشق چایخوری برنج و چند قطره روغن هسته انگور استفاده کردم و با گوشتکوب برقی به قوام دلخواه رساندم.

                

   از این به بعد هم به جز مواقع ضروری از غذاهای آماده استفاده نخواهم کرد.

شش ماهگی

وزن        :     500/kg   8

قد          :      70      cm  

دورسر    :       45     cm                                               

        

 :: علاقه مندی های پسر مرداد::                                                  

توی سبد کوچیک اسباب بازی های پسرم                                                

 خانم گل محبوبش

                                                                                               

ببری عزیز و دوست داشتنی که با دیدنش همیشه هیجان زده میشه

جوجو کوچولوی سوت سوتک دار

                                                                                             

یه جغجغه                                                                                                 

و این بع بعی با وفا

وچندتا توپ خیلی جالب و شاد که هر کدام کار و صدایی خاص دارند.

    و  

Baby Tv عزیز که داخل سبد جا نمی شد تو قلبمون جاش دادیم...