روزهای اول بعد از تولد نوزاد

بعد از تولد، مهمترین لحظات زندگی نوزاد همان چند ساعت اولیه است. گذر از زندگی داخل رحم و ورود به دنیای جدید و لزوم تطابق با آن بسیار مهم و سخت است. بلافاصله بعد از خروج سر و قفسه صدری نوزاد از کانال زایمانی، ریه ها تلاش به باز شدن می کنند و اولین تنفس نوزاد با صدای گریه او آغاز می شود. اولین گریه نشانه تنفس سلامت نوزاد است و در حقیقت سمفونی اتاق زایمان نام دارد. باز شدن ششها برای اولین بار بعد از تولد نیازمند فشار زیادی است، که اعمال این فشار باعث ایجاد صدای گریه می شود. از آنجا که نوزاد از داخل کیسه ای پر از آب و ترشحات به دنیا می آید که کیسه آمنیوتیک نام دارد، در اولین تنفس ممکن است، مقادیر زیادی از این ترشحات را همراه هوا داخل ریه کند، لذا در اتاق زایمان قبل از تنفس نوزاد، این مایعات را از درون دهان و بینی او با وسیله ای به نام پوار خارج می نمایند.                                                     محیط رحم گرمای مطبوعی دارد و پوست نوزاد هم که بسیار ظریف است و چربی زیر پوستی ناچیزی دارد قادر به نگهداری گرمای بدن او نیست. بلافاصله بعد از تولد، نوزاد از محیط گرم رحم وارد محیط سرد اتاق زایمان می شود. هر چقدر اتاق زایمان به زعم کارکنان آن گرم باشد، حد اکثر دمایی معادل 25 تا 27 درجه سانتیگراد دارد، در حالیکه محیط رحم مادر بیش از 37 درجه سانتیگراد گرما دارد، بنابراین بدن نوزاد با محیطی حد اقل 10 درجه سردتر از رحم مواجه می شود. سرد شدن سریع بدن او باعث می شود تا تنفس و ضربان قلبش دچار مشکل شده و بدنش کبود شود. لذا در اتاقهای زایمان، بلافاصله بعد از تولد و قطع بند ناف، نوزاد را باحوله خشک کرده و زیر دستگاه گرم کننده قرار می دهند تا دچار افت شدید دمای بدن و عوارض خطرناک آن نشود.   بعد از خشک کردن و قرار دادن زیر گرم کننده، رنگ پوست نوزاد از حالت کبود به صورتی تغییر می کند و زمانی که کاملا گرم شود، دست و پا ها نیز از رنگ کبود به رنگ صورتی در می آیند. در این زمان ماما با دو کلیپس استریل بند ناف را می بندد و اضافی آن را می چیند. این اضافه بند ناف اغلب در عرض هفته اول تولد خواهد افتاد. سپس نوزاد به اتاق نوزادان منتقل می شود، در آنجا توسط متخصص کودکان ویزیت شده و معاینات اولیه پس از تولد انجام می شود.