اضطراب کودک با بازی تخلیه می‌شود.
احساسات کودکان به وسیله بازی بروز پیدا کرده و تنش‌ها و اضطراب‌های او تخلیه می‌شود.
روان‌شناسان معتقدند بازی در کودکان معادل صحبت کردن در بزرگسالان است بنابراین نمی‌توان بازی را منحصر به دوره کودکی دانست بلکه بازی در تمام عمر انسان با اشکال مختلف وجود دارد همچنان که در فرهنگ اسلام و سخنان ائمه هم بر بازی در کودکان تاکید فراوانی شده است.
بازی در سلامت کودک و رشد اجتماعی او نقش بسزایی دارد؛ به طوری که ثابت شده است بازی می‌تواند یک نوع تجربه رقابت برای کودک باشد و پذیرش پیروزی و شکست را به او آموزش دهد.
همچنین نوعی همانند‌سازی و الگوبرداری، ابراز وجود، آموزش ارتباط با دیگران، کشف محیط پیرامون خود و ارضای حس کنجکاوی کودک آموخته می‌شود.
یادگیری زبان، تقویت هوش و آموزش مفاهیم (یادگیری اشکال، فضا و حجم) از جمله این تاثیرات است.
همچنین بازی سبب رشد عاطفی کودک می‌شود به عبارتی با بازی حس برتری جویی کودک ارضاء می‌شود، احساسات او بروز پیدا کرده و در نهایت کودک را برون‌گراتر می‌کند و تنش‌ها و اضطراب‌های کودک از طریق بازی تخلیه و نوعی کسب لذت و افزایش اعتماد به نفس در کودک را ایجاد می‌کند.
بازی سبب تقویت ارتباط والدین با کودک می‌شود به شرط این که پدر و مادر در بازی مشارکت کرده و دخیل باشند و در حین بازی سعی کنند مسوولیت‌پذیری و اصول اخلاقی و تربیتی را به فرزندشان آموزش دهند.
